مدیریت کنشی و بحران آب در ایران

مقاله دکتر کاوه مدنی استاد دانشگاه سلطنتی لندن،  در رابطه با بحران آب ایران که در برخی روزنامه ها و شبکه های اجتماعی نیز انعکاس یافت واجد نکات ظریفیست که شنود و گفتی بیش از سطور این مقاله را می طلبد . شاید بتوان کلید واژه اصلی این مقاله را در "مدیریت کنشی" دانست . حرکت از مدیریت بحران به عنوان یک الگوواره مدیریت واکنشی به سمت مدیریت کنش محور .راهبردهای مختلف این مقاله ، ساختار  سرمایه های سازمانی ، انسانی و ارتباطی در بهینه سازی بهره مندی از بدنه های  آبی  و بهره وری   این منابع ملی را هدف قرار داده است . از کنترل جمعیت ، توانمند سازی جوامع روستایی ، تغییر در هزینه های مصارف آب و انرژی ، ایجاد نهادهای منطقه ای مشارکتی مدیریت کشاورزی ، راه اندازی حسابداری زیست محیطی آب تا  افزایش آگاهی زیست محیطی عموم و مردم و غیره . اما در این میان یکی از  اساسی ترین عامل های  فشار محرکه های اصلی معضل آب در ایران را می توان با استناد به این مقاله ، عدم امکان تصمیم سازی یکپارچه به دلیل تکثر و ناهماهنگی ذی نفع ها در مسائل مربوط به آب دانست . آن جایی که علی رغم گام های مؤثر در تصمیم سازی های راهبردی از جمله ابلاغ سیاست های کلی اصلاح الگوی  مصرف  با توجه به مسائل زیست محیطی ، پلان های اقدام و اجرایی این راهبردها با چالشی بزرگ همراه است . نبود امکان تصمیم سازی یکپارچه شاید گواهی بر ضعف در ساختار سرمایه های سازمانی و انسانی باشد اما باید اذعان نمود که بیش از آن مؤید ضعف اساسی در ساختار سرمایه ارتباطی در این جامعه است . از آن جایی که مهمترین نمایه  حضور سرمایه ارتباطی ، میزان انتقال پذیری جریان های مختلف اطلاعات در داخل یک نظام به منظور انتقال شناخت است ؛ با این جمله کاملاً موافقم که مشکل ما کمبود دسترسی به فن آوری یا متخصصین این امر نیست . شناخت در جای جای نظام سازمانی و انسانی در حوزه آب وجود دارد اما مشکل اصلی چگونگی انتقال این شناخت در جهت کسب و هم افزایی مداوم شناخت ها و تولید شناختی هایی جدید است . بر این اساس ، می توان پایه ای ترین  کنش در حرکت از مدیریت بحران به سمت  مدیریت کنش محور را ایجاد  امکان بازسازی دانش تجربی و علمی کنشگر ها در فضاهای مشترک تجربه روابط در حال ظهور فی مابین  دانست  . چنان فضایی که  فراهم آورنده خطمشی برای پیشبرد دانش فردی و جمعی و بروز  ظرفیت های خلاقیت آفرینی ، خارج از محیط های انفرادی و یا فضاهای سازمانی بسته باشد .

این مقاله اولین بار در روزنامه اعتماد 09-06-93 به چاپ رسیده است .