" اگر بخواهیم فرهنگی را نابود کنیم خاطرات مردم از آن فرهنگ را باید نابود کنیم ."
در متنی از حسین سخنور (استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبائی ) خواندم که روزی با پیشنهاد رئیس پژوهشکده محل کار ایشان نزد یکی از مسئولین می روند به منظور گرفتن بودجه پژوهشی برای پژوهش بر روی فلسفه اخلاق . وقتی پیش آن آقا رفتند ، ایشان مژده ای به آن ها داد مبنی بر رد شدن فلسفه اخلاق کانت توسط همسر ایشان و چاپ شدنش به دو زبان فارسی و عربی ! خانمی که پژوهشی تا آن روز در خصوص اخلاق نداشت به یکباره کانت را رد کرده بود !!! .
یک سئوال برای من پیش آمده : در یک جامعه دینی جایگاه فلسفه اخلاق کجاست ؟ ماه رمضان ماه مهمانی خدا ست و تکلیف ما به عنوان اعضای یک جامعه دینی که تکیه گاه ارزش ها در آن رضایت خداست ، به رسمیت شمردن و جشن گرفتن آن است . این در حالی است که مبانی ارسطویی در اخلاق ما بیشترین سهم را دارد و اصلاً به این موضوع توجه نشده است که بنا به عینی بودن بنیان های اصول اخلاقی ، ارسطو اگر دین دار هم باشد آن را در تحقیقاتش از جمله فلسفه اخلاقش دخالت نمی دهد . بنابراین ما از سویی با قراردادی و اعتباری بودن پدیده ها دچار مشگل هستیم و از سویی دیگر فضیلت اخلاق درونی را جویاییم . شاید افزایش کنش ما و همچنین شنوایی ما در جشن افطاری خود دست یاری برای پیدا کردن جایگاه فلسفه اخلاق در جامعه دینی ما باشد .