شهر مان
شهر من یک پیچیدگی در حال گسترش است .
شهر من آغاز گره های در هم پیچیده ای به دنبال راه چاره خود نمایی است .
شهر من کنشی بر حلقه های بازآفرینی خلق او در عین خود باوری است .
شهر من درختی تنیده از شاخ و برگ های خود ساخته بشری است .
شهر من دلکده ای از دیار باقی برای چشیدن عجر او در این سرای است .
شهر من سلام !
روزگاری نه چندان پیش پا به عرصه موجودیت در این دیار گذاشتم . از زمانی که چشمانم را گشودم تعریف شدم .
نامم حداقل معرف من بود .
من زیبا بودم چون پوستی صورتی کم رنگ ، چشمانی کشیده و آهووار داشتم .
من گستاخ بودم چون آن چه می خواستم را و هر آن چه نمی خواستم به راهت برزبانم جاری و در عملم ساری بود .
من باهوش بودم چون در تجزیه و تحلیل مطالب از سرعت بیشتری نسبت به اطرافیانم برخوردار بودم .
آری من این بودم و آن .
اما این من ، خود را جوری دیگر می دید .
زیبایی ظاهری خود را نمی دید چون آن را در خیلی های دیگر می یافت .
خود را گستاخ نمی دانست چون صرفاً به بیان وجودش همت می گمارد.
هوش و ذکاوت را با سرعت تجزیه و تحلیل نمی سنجید .
پس خود را من می دید و دیگری را او .
آری شهر من ، من و او هر دو در یک مکان زیست می کنیم . اما در همین مکان ثابت دنیاهای متفاوتی از حلقه های بازآفرینی را در آن تجربه می کنیم . دنیاهایی که نه عین دیگری و نه حتی به موازات او بلکه گاها ً در جهت مخالف و در مسیری دیگر سیر می کند . اما من و دیگری هر دو شهروند تو هستیم شهر من ؛ و این ما ، خشنودم می سازد .
